ซ่า ซ่า ซ่า .....
เสียงฝนกระหน่ำสาดประทะบานหน้าต่างไม้ คลื่นลมพัดกิ่งไม้น้อยใหญ่เสียดสีหลังคาครืนครืนเสียงดังน่าหนวกหู ฟ้าร้องคำรามครืนโคมน่ากลัวราวกับอยู่กลางวงระเบิด
"ฮยองฮับ น้องนัมนอนไม่หลับ"
ร่างบางของเด็กน้อยวัยหกขวบขยับเข้าหาผู้เป็นพี่ชายต่างสายเลือดที่นอนอยู่ข้างๆกันเขาซุกใบหน้าอู้อี้เข้าหาไหล่กว้างด้วยอาการผวาจากเสียงฟ้ากระหน่ำ
"กลัวหรอ.. ขยับเข้ามาอีกสิ"
ร่างบางของ นัม อูฮยอน เด็กชายตัวน้อยขยับเข้าหาร่างแกร่งพร้อมคนเป็นพี่ที่อ้าแขนตอบรับร่างบาง เขากระชับกอดน้องชายไว้ด้วยความกลัวที่ไม่ต่างกัน ก่อนที่เขาจะดึงผ้าหุ่มขึ้นมาคลุมโปงร่างทั้งสองเอาไว้ เพื่อบรรเทาความกลัวจากสภาพอากาศที่เลวร้ายข้างนอกอาคารไม้ที่เป็นหอพักรวมของเด็กชายอีกหลายคน
เด็กชายตัวน้อยซุกหน้าเข้ากับอกของคนเป็นพี่ชายเขามักจะทำแบบนี้เวลาที่รู้สึกกลัว และทุกครั่งมันทำให้เขารู้สึกปลอดภัยขึ้นตอนที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของ คิม ซองกยู และซองกยูเองก็เช่นกัน เด็กชายตัวน้อยค่อยๆเผลอหลับไป เหลือไว้แต่พี่ชายที่ยังนอนโอบกอดร่างบางเพื่อส่งความอบอุ่นของเขาให้คนตัวเล็กกว่า
ซองกยู เขาเองจำไม่ได้ว่าสนิทกับอูฮยอนตอนไหนเพราะตั้งแต่จำความได้เขาทั้งสองก็อาสัยอยู่ที่นี่ดัวยกันแล้ว
เขาไม่มีครอบครัวอูฮยอนเองก็ไม่มีครอบครัวเด็กทุกคนในนี้ก็เหมือนกัน ทุกคนต่างเป็นเด็กกำพร้าที่มีเพียงแม่ครูเท่านั้นที่ดูแลอยู่
ซองกยูอายุมากว่าอูฮยอนสองปี เขาเป็นคนตั้งให้อูฮยอนเป็นน้องชายของเขาเอง และบอกอูฮยอนว่าเขาจะเป็นพี่ชาย แล้วอูฮยอนก็เชื่อฟังเขา
เขาก็แค่อยากมีครอบครัวแล้วอูฮยอนก็คือครอบครัวที่เขาอยากใช้ชีวิตด้วย เด็กวัยเท่าเขาต้องการความรักจากพ่อแม่แต่เขาไม่สนใจเรื่องพ่อแม่เลยว่าอยู่ที่ไหนยังไงเพราะพ่อแม่ทิ้งเขาก่อนเอง ถ้าหากเกิดเหงาซองกยูจะคิดถึงแต่อูฮยอนเท่านั้น ต่างจากอูฮยอนที่บ่นกับเขาบ่อยๆว่าอยากมีแม่ ฮ่าๆๆๆ ก็เพราะอูฮยอนขี้แยมากไง
ในวันที่ฝนตกหนักแบบนี้เขาไม่ชอบเลย มันเสียงดังแล้วก็น่ากลัว แล้วมันยังทำให้เหงาด้วย เด็กชายกระชับกอดร่างน้อยของน้องชายที่เป็นครอบครัวของเขาเบาๆก่อนที่จะหลับตาลงไปท่ามกลางเสียงฝนที่โหมกระหน่ำอย่างรุนแรงก่อนที่จะค่อยๆเผลอหลับตามอีกคนไปในที่สุด
----------------------------
ไม่รู้จะชอบกันไหมทั้งคนที่หลงเขามาก็ดี กดผิดเข้ามาก็ดี 55 @aodaed.04 แปะเอาไว้ก่อนเนาะ😆
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น